வள்ளல்கள் அழியவில்லை..

தனது பதினாறு வயதுக்குரிய துள்ளும் நடையுடன் வந்து கொண்டு இருந்தான் ரவி. காற்றில் அலைபாயும் கேசம், ஒரு நொடி பார்த்த திசை மறுநொடி பார்க்காத கண்கள், காற்றில் தாளம் இடும் கைகள், பூமியை விலைக்கு வாங்கியவன் போன்று செருக்கான நடை, சினிமா பாடலை உச்சரிக்கும் உதடுகள் இப்படி அறிமுகம் செய்ய ரவி அத்தனை அதிர்ஷ்டம் செய்து இருக்கவில்லை.

பல நாள் எண்ணெய் காணாத கேசம், சோர்ந்துபோன விழிகள், நாள் முழுவது வேலை செய்து களைத்து போன கைகள், தளர்வான நடை, உறுதியான மனம் இதுதான் வாழ்க்கை அவனுக்கு கொடுத்து இருந்தது. தந்தை பக்கவாதம் வந்து படுத்த பின்னர் ஆரம்பித்த அவனது பொருள் தேடல் இன்னும் தொடர்கிறது.

நெரிஞ்சி முள்ளாய் எப்பொழுதும் அவனை வாட்டும் வறுமையை இன்று சம்பள நாள் என்ற நினைவு குருஞ்சி பூபோல் அவன் முகத்தில் ஒரு புன்னகை தோன்றி மறக்க செய்தது. நான் கிளம்பறேன் அண்ணெ. பலர் அவரை அண்ணன் என்று அழைத்தாலும் ரவியிடம் மேஸ்திரிக்கு தனி பாசம் உண்டு. எதிர்த்து பேசமாட்டான், வேலை சுத்தமாக இருக்கும், எந்த கெட்டபழக்கம் இல்லாதவன். அதனால் அவன் மேல் தனி வஞ்சையுண்டு.

சரி, இந்தா உன் சம்பளம். மேஸ்திரி கொடுத்த காசை எண்ணிபாக்காமல் சட்டை பையில் வைத்தான். அவனுக்கு மேஸ்திரி மேல் அவ்வளவு நம்பிக்கை. என்னிபாருடா என்று சொன்னவறுக்கு ஒரு புன்னகை பதிலாக கொடுத்துவிட்டு நடக்க ஆரம்பித்தான். இன்று மளிகை கடை பாக்கி கொடுத்துவிடலாம் என்று சாலை கடக்க போனவன் கண்களிள் பட்டது அந்தா காட்சி. ஒரு முதியவர் மயங்கி கிடந்தார்.

ஓடி சென்று அவரை தூக்கினான். மூச்சி இருந்தது பக்கதில் இருந்த கடையில் இருந்து சோடா வங்கி வந்து முகத்தில் தெளித்தான். மெல்ல கண்விழித்தவரிடம் வீட்டு விலாசம் கேட்டு அவரை ஆட்டோ வைத்து அழைத்துபோய் வீட்டில் இரக்கிவிட்டான். அந்த முதியவர் நேற்றிலிருந்து ஒன்றும் சாப்பிடவில்லை. பென்ஷன் வாஙக வந்து கிடைக்காமல் திரும்பி நடந்து வரும்போது மயங்கி விழுந்து இருக்கிறார். சட்டை பையில் இருந்து ஐனூறு ருபாய் எடுத்து அவர் எவ்வளவோ மறுத்தும் கேக்காமல் அவர் கையில் திணித்தான்.

மளிகை கடை அண்ணாச்சி நல்லவர். அடுத்த மாதம் தருகிறேன் என்று சொன்னால் ஒன்றும் சொல்ல மாட்டார். அம்மா திட்டும் சமாளித்து கொள்ளலாம். பூமியை விலைக்கு வாங்கியவன் போன்று செருக்காக வீடு நோக்கி நடக்க தொடங்கினான். இப்பொழுது அவன் நடையில் தளர்வு இல்லை துள்ளள் இருந்தது.கைகள் காற்றில் தாளம் போட்டது.உதடுகள் எதே சினிமா பாடலை முனுமுனுத்து கொண்டு இருந்தது.

யார் சொன்னது வள்ளல்கள் ஏழு என்று. அள்ளி கொடுத்த நேரத்தில் தன் வறுமை நினைக்காத இந்த ரவியும் ஒரு வள்ளல்தான். இது போன்ற வள்ளல்கள்தான் இன்னும் மனிதம் அழியாமல் வாழவைத்து கொண்டு இருக்கிறார்கள்.

டிஸ்கி : நேத்து வரைக்கும் நல்லாதானட இருந்த டெரர்... இன்னைக்கு இப்படி அனியாயம போய்ட்டியே.... மாலை வாங்க கூட காசு கொடுக்காம போய்டியே...

.